در تاریخ ورزش، داستانهایی هستند که از مرز رکورد و مدال فراتر میروند. آنها تبدیل به نمادهایی از اراده، امید، و انسانیت میشوند. یکی از ماندگارترین این داستانها، زندگی و دویدن تری فوکس است؛ جوانی که با یک پای مصنوعی، هزاران کیلومتر دوید — نه برای شهرت، بلکه برای نجات جان انسانها.
از سرطان تا تصمیمی بزرگ
تری فوکس در سال ۱۹۵۸ در کانادا به دنیا آمد. نوجوانی فعال و پرشور بود که به بسکتبال و ورزشهای مختلف علاقهمند بود. اما در سن ۱۸ سالگی، پس از ماهها درد در پای راستش، تشخیص پزشکان همهچیز را تغییر داد: اُستئوسارکوم (سرطان استخوان). راهی برای درمان وجود داشت، اما فقط با قطع پای راست از بالای زانو.
در نگاه اول، این پایان رویاهای ورزشی یک جوان بود. اما تری به جای تسلیم شدن، به فکر انجام کاری افتاد که حتی افراد سالم هم جرأتش را ندارند. او گفت:
«سرطان زندگی من را گرفت، اما اگر بتوانم زندگی هزاران نفر دیگر را نجات دهم، همه چیز ارزشش را دارد.»
تولد “ماراتن امید“
در سال ۱۹۸۰، تری فوکس پروژهای را آغاز کرد که جهان را تکان داد. او تصمیم گرفت از ساحل شرقی کانادا (نیوفاندلند) شروع کند و با دویدن، خود را به ساحل غربی (بریتیش کلمبیا) برساند. این مسیر بیش از ۸ هزار کیلومتر بود.
او این دویدن را “Marathon of Hope” (ماراتون امید) نامید. هدفش: جمعآوری کمک مالی برای تحقیقات سرطان، و الهامبخشیدن به بیماران و خانوادههایشان.
تری با پای مصنوعیاش روزانه بیش از ۴۲ کیلومتر میدوید — معادل یک ماراتن کامل. این کار را در باد، باران، گرما، و با درد جسمانی طاقتفرسا ادامه داد. اما آنچه مهمتر بود، پیامی بود که هر گام او منتقل میکرد: حتی از دل محدودیت، میتوان امید ساخت.
توقف ناگهانی، آغاز یک افسانه
تری در روز ۱۴۳ از دویدن ایستاد. نه بهدلیل خستگی یا ارادهی ضعیف، بلکه بهدلیل بازگشت سرطان به ریههایش. او تا آن لحظه ۵۳۷۳ کیلومتر دویده بود — کاری که بسیاری از دوندههای حرفهای حتی در شرایط عادی انجام ندادهاند.
با وجود توقف جسمانی، جنبش تری متوقف نشد. هزاران نفر، سپس میلیونها نفر در کانادا و سراسر جهان تحت تأثیر او قرار گرفتند. رسانهها، مدارس، سیاستمداران و مردم عادی، همگی از او الهام گرفتند.
تری یک سال بعد درگذشت، اما بذر امیدی که کاشت، سالها بعد به درختی عظیم تبدیل شد.
میراثی فراتر از دویدن
پس از مرگ تری، خانوادهاش به خواسته او ادامه دادند. “Terry Fox Run” در سال ۱۹۸۱ شکل گرفت یک رویداد غیررقابتی برای جمعآوری کمکهای مالی به نفع تحقیقات سرطان.
تا امروز، این دو ماراتن در بیش از ۶۰ کشور جهان برگزار میشود و تاکنون بیش از ۹۰۰ میلیون دلار کانادا جمعآوری کرده است.
او در کانادا بهعنوان یکی از قهرمانان ملی شناخته میشود:
- تصویرش بر اسکناس ۵ دلاری چاپ شده
- مدارسی، خیابانها و مجسمههایی به افتخارش ساخته شدهاند
- حتی مسابقه دو و میدانی ملی به نام او برگزار میشود
چرا این داستان هنوز مهم است؟
تری فوکس با یک پا و ارادهای بینظیر، کاری کرد که دنیا ایستاد و نگاه کرد.
او ثابت کرد که دویدن فقط برای جسم نیست. دویدن برای هدف، میتواند جهان را تغییر دهد.
اگرچه او فوت کرد، اما میراثش در حال ادامهی زندگی است و هر سال، با پای هزاران کودک و بزرگسال در سراسر جهان، دوباره دویده میشود.
تو هم میتوانی بدوی
شاید تو امروز بخواهی بدوی تا وزن کم کنی، ذهنات را پاکسازی کنی، یا فقط حس بهتری داشته باشی. اما یادت باشد که هر قدمی که برمیداری، فقط بهسوی تندرستی نیست — بلکه بهسوی اثربخشی در زندگی خودت و دیگرانه.
«من نمیخواهم تا وقتی زندهام قهرمان باشم. میخواهم بعد از مرگم هم تأثیر بگذارم.»
— تری فوکس
دیدگاهتان را بنویسید